Theorie en praktijk van de Nederlandse belastingverdragen met ontwikkelingslanden

Notitie Fiscaal Verdragsbeleid (2011)

Publicatie

5 augustus 2020

Nederland heeft zijn algemene beleid met betrekking tot belastingverdragen vastgelegd in de Notitie Fiscaal Verdragsbeleid (NFV, 2011). Nederland heeft bilaterale belastingverdragen met rond de honderd landen, waarvan ongeveer een kwart met ontwikkelingslanden.

In de NFV worden deze landen als aparte categorie erkend: “(…) het Nederlandse fiscale verdragsbeleid houdt rekening met de specifieke belangen van ontwikkelingslanden door hen de mogelijkheid te geven in eigen middelen te voorzien”. Verder wordt gesteld dat “Nederland ook in de komende jaren in relatie tot ontwikkelingslanden, meer dan bij andere verdragspartners, begrip [zal] blijven tonen voor bijvoorbeeld verzoeken om uitbreiding van het begrip ‘vaste inrichting’ of om relatief hoge bronbelastingen”.

De vraag die in dit onderzoek centraal staat is, of de uitgangspunten uit de NFV worden nageleefd bij verdragen met ontwikkelingslanden. De focus ligt daarbij op de belastingverdragen die sinds 2011 zijn afgesloten of heronderhandeld – met Indonesië, Kenia, Zambia, Malawi, Ethiopië en Oekraïne. De belastingverdragen met ontwikkelingslanden die vóór 2011 zijn afgesloten of ná 2011 niet meer zijn gewijzigd, vallen buiten het kader van deze paper.