Tijd voor transparantie in kledingindustrie

Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) en de Landelijke India Werkgroep (LIW) deden in de afgelopen jaren onderzoek naar misstanden bij textiel- en kledingproductie in de deelstaat Tamil Nadu (India).

Time for Transparency

Het bleek een complexe legpuzzel om de juiste verbanden te kunnen leggen tussen de onderzochte fabrikanten en hun afnemers. Lokale fabrieken, bekende kledingmerken en retailers maken slechts mondjesmaat bekend met wie zij zakendoen. Waar kledingmerken hun producten laten maken is niet eenvoudig te achterhalen. Terwijl volgens internationale richtlijnen bedrijven hun keten in kaart moeten brengen en die informatie toegankelijk moeten maken voor belanghebbenden, doen de meeste bedrijven dit niet. In het rapport Time for Transparency zetten SOMO en de Landelijke India Werkgroep (LIW)(opens in new window) uiteen waarom de kledingindustrie transparanter moet worden en wordt informatie onthuld die normaal verborgen blijft voor consumenten en belanghebbenden.

In de kleding- en textielindustrie in Tamil Nadu (India) komen gebonden arbeid, kinderarbeid, lange werkdagen, gedwongen overwerk, kastediscriminatie en onveilige werkomstandigheden veelvuldig voor. Ondanks dat dit al jaren bekend is, kwamen fabrieken en afnemers pas schoorvoetend in actie toen zij door SOMO en de LIW direct werden gelinkt aan deze onwenselijke praktijken. Het is voor arbeiders, en de organisaties die hen vertegenwoordigen, van essentieel belang dat informatie over de afnemers van de fabrikanten beschikbaar is. Hiermee kunnen zij de afnemer aanspreken op hun verantwoordelijkheid om problemen in de keten aan te pakken.

Volgens de ‘due diligence’-verplichting − voortkomend uit de VN Principes voor mensenrechten en bedrijfsleven− hebben bedrijven een verantwoordelijkheid om mensenrechten te respecteren en de mensenrechtenrisico’s van hun activiteiten in kaart te brengen. Dit betekent dat bedrijven informatie publiceren over hun bedrijfsstructuur, duidelijk maken met welke toeleveranciers zij samenwerken en welke risico’s daarbij komen kijken. Maar ook hoe zij deze mogelijke risico’s proberen aan te pakken en in te perken. De kwaliteit van de geopenbaarde informatie is daarbij van groot belang.

Maid in India

Na het SOMO-rapport Maid-in-India (april 2012, over de uitbuiting van jonge Dalit-meisjes in de Indiase kledingindustrie), nam de Tweede Kamer een motie aan die vraagt om volledige ketentransparantie en uitbanning van kinderarbeid door de Nederlandse kledingindustrie. De Nederlandse kledingindustrie erkent dat er problemen in de keten zijn, maar vindt volledige ketentransparantie een stap te ver gaan Om invulling te geven aan de motie werken de Nederlandse brancheorganisaties momenteel aan een actieplan. Maatschappelijke organisaties, waaronder SOMO en de LIW, zijn uitgenodigd om mee te denken. SOMO en de LIW zijn van mening dat vergaande ketentransparantie een essentiële randvoorwaarde is voor een dergelijk actieprogramma. In Time for Transparency zetten SOMO en de LIW uiteen waarom de kledingindustrie transparanter moet worden en welke informatie beschikbaar moet zijn.