Uraniumarbeiders geen besef van hoge gezondheidsrisico’s

De gezondheids- en levensomstandigheden van arbeiders werkzaam in de uraniummijnen in Namibië staan nog steeds op het spel, terwijl de overheid nieuwe toezeggingen doet aan de uranium-industrie.

De gezondheids- en levensomstandigheden van arbeiders werkzaam in de uraniummijnen in Namibië staan nog steeds op het spel, terwijl de overheid nieuwe toezeggingen doet aan de uranium-industrie. Dit is de conclusie van het onlangs gepubliceerde rapport ‘Uranium mining in Namibia – the mystery behind low-level radiation‘ door het Namibische onderzoeksbureau LaRRI, in samenwerking met SOMO. Dit weekend is LaRRI directrice Hilma Shindola op toer in Nederland en Europa om haar ervaringen te delen met een breder netwerk.

De organisaties onderzochten de milieu, arbeids en mensenrechtenomstandigheden in de grootste uraniummijn van Namibië: Rössing Uranium (Rio Tinto Group). 50 huidige en voormalige mijnarbeiders werden geïnterviewd. De mijnwerkers en anderen in de directe omgeving inhaleren stof en radongas. Het radongas stelt het lichaam bloot aan alfastraling, wat schadelijk is. Blootstelling aan straling wordt vaak geassocieerd met kanker, maar kan ook andere schadelijke effecten hebben. Zogenaamde ‘laag-niveau’ straling kan bijdragen aangeboren afwijkingen, hoge kindersterfte en chronische long-, oog- en huidziektes en vruchtbaarheidsproblemen.

Volgens Shindondola-Mote, directrice van LaRRI, zijn de uraniumarbeiders niet op de hoogte van hun gezondheidssituatie: “Gedurende het onderzoek vertelden werknemers dat Rössing hen niet uitlegt wat de gezondheidsrisico’s zijn bij blootstelling aan uranium”. Ook stelt Shindondola-Mote dat de arbeiders bezorgd waren over het feit dat ze wel jaarlijks worden getest, maar dat de resultaten pas verstrekt worden wanneer ze het bedrijf verlaten. “De arbeiders hebben het gevoel dat de artsen samenwerken met Rössing. Ze worden pas geïnformeerd over problemen als kanker wanneer ze hun baan beëindigen. De dokters vertellen hen dat de verslechtering van hun gezondheid veroorzaakt wordt door hun levensstijl of genetisch zijn.

Naar aanleiding van de onderzoeksresultaten organiseerden SOMO, LaRRI en Earthlife Namibië een serie workshops in Namibië om het bewustzijn te vergroten rond de gevolgen van uraniummijnen voor mensenrechten en milieu. De workshops vonden plaats van 27 tot 30 Oktober 2008 in de hoofdstad Windhoek. Doel van de workshops was informatie over en aandacht voor de gevolgen van uranium in gemeenschappen waar uraniummijnen worden gevestigd en gepland.

In Namibië worden momenteel veel nieuwe uraniummijnen gevestigd en gepland. Omdat er in Namibië zelf geen vraag is naar uranium, wordt 100% van de productie geëxporteerd naar Europa, de Verenigde Staten, Zuid-Afrika en China. Uranium wordt met name gebruikt voor kerncentrales, maar kan ook gebruikt worden voor het maken van kernwapens. Ongeveer 15% van Rössings uranium wordt verwerkt in Europa. Nederland, met één van de weinige centrales voor uraniumverrijking, gebruikt zo goed als zeker uranium uit Namibië.

De onderzoeksresultaten van SOMO en LaRRI over uraniummijnen in Namibië worden momenteel gedeeld met en geïmplementeerd in internationale campagnes en netwerken die de milieu- en arbeidsomstandigheden in de mijnen willen verbeteren. Voorlichtingsactiviteiten worden georganiseerd om mogelijk getroffen gemeenschappen te informeren. In 2009 vervolgt SOMO haar studie naar de gezondheids en veiligheidsomstandigheden van de arbeiders in de uraniummijnen in Namibië en bekijkt daarbij de link tussen de multinationale mijnbouwbedrijven en de overheden waarmee mijnbouwdeals worden gesloten.

Foto’s van de uraniummijnen in Namibië en de workshops op de SOMO-Flickr(opens in new window)

Uranium mining in Namibia

Deze video laat de negatieve gevolgen zien van uranium mijnen voor mijnwerkers en de gemeenschap.